۱۳۹۱ آذر ۲۲, چهارشنبه

لجن اندر لجن

نویسنده: مهدی زرتشت. 
خشونت از نوع دیگر، فساد از نوع دیگر و خلاصه دولت افغانستان یعنی از نوک پا تا سر، غرق در فساد.
تازگی ها گزارش جالب تر و خواندنی تر به نشر رسیده است. داستان اسارت دختر خانم جوان که می خواهد بصورت قانونی از نامزدش طلاق بگیرد و جدا شود. اما قاضی شهر که به احتمال قوی باید یک مولوی و مبلغ دین هم باشد، با همدستی چند تن از همکاران خود دختر بی پناه را ابتدا مجبور به پرداخت رشوه نقدی می کند و ب
عد می گوید بیا با من ازدواج کن خدا کار تو را آسان می کند. شما گزارش آن را در لینکی که اینجا گذاشته شده مطالعه کنید. البته کسانی که اگر هنوز این گزارش را نخوانده باشند. 

این روزها، رخ دیگر فساد، در خانه ملت یعنی مجلس نمایندگان خودش را ظاهر ساخته. مجلس نمایندگان خواستار استیضاح یازده وزیر از کابینه رئیس جمهور بی کفایت شده است. خب این حقیقت آشکار است. آیا فکر می کنید مجلس این کار را به نیت وطن دوستی، وظیفه دوستی، مردم دوستی و سر انجام به خاطر بهبود در کار اینها، می خواهد استیضاح کند؟ پس استیضاح قبلی اسماعیل خان وزیر انرژی و آب چه شد که ابقای دوباره او، همه را حیرت زده کرد؟! این بار اما به نظر می رسد شماری از اعضای مجلس نمایندگان، شاید کم حرچ شده اند. می خواهند خرج زمستانی و خرج تیل موترهای شیشه دودی شان را از جیب وزیران بدست بیاورند. از وزیران چه کم می شود. وزیران این پول را از جیب ملت و از بیت المال بر می دارند و می دهند به جناب نمایندگان. 

رئیس جمهور این دولت شده است وکیل مداقع طالبان و گروه های تروریستی. رئیس جمهور خود پایش در بزرگترین فساد مالی در کابل بانک بصورت حتا مستقیم گیر است، رئیس جمهور قاتلین شهروندان- این آدم کشان وحشی به نام طالب و انتحاری- را مدال افتخار می دهد و بعد می فرستدشان به بورسیه کشورهای غربی.
و جالب تر از همه باز این قاضی ها و مولوی های مست را ببین که تمام هم و غم شان ازدواج با دختران مردم است. اینها به نام خدا، شریعت، دین و مذهب... گرده سواری می کنند و از خون این مردم فقیر تغذیه می کنند و هر بد و بیراه که از مغز کور و فاسد و نافهم و نادان شان بر آمد، به خورد مردم می دهند تا سر مردم را به بهشت و آخرت و ثواب و عتاب گرم کنند. آخر چه چیز این قاضی های مولوی صفت، این نمایندگان حتاک، این وزیران و این رئیس جمهور را اینقدر مست و لایعقل و این قدر جسور و بی باک ساخته است؟ 

و چه چیز اسماعیل خان وزیر آب و انرژی را این قدر مست کرده 2014 نرسیده «شورای مجاهدین» تشکیل می دهد، اسلحه توزیع می کند و به گفته خودش، «برای دفاع از وطن و ناموس» آمادگی می گیرد. کسی از خود دولت مردان این دولت فاسد نیست که حد اقل یکبار سوال کند جهاد در برابر چه کسی؟ اگر منظورت خارجی هاست، که آنها در سال 2014 افغانستان را ترک می کنند. ولی واقعیت اش را بخواهید دل وزیر یاغی، برای کشتن و خون ریختن تنگ شده، صلح چه است، امنیت به مفهوم، ثبات و آرامی یعنی چه!

خلاصه لجن اندر لجن. ولی من نمی دانم این نظام با این همه گند و کثافت و مرداری اش، تا چه وقت دوام خواهد آورد؟ تحمل شهروندان فقیر و تیره روز این خاک تا چه وقت تحمل این دولت مردان را خواهد داشت، تا چه وقت تحمل خواهد کرد این اشخاص تحت نام نمایندن، وزیر، وکیل، رئیس جمهور و... گرده سواری خواهند کرد. مردم کشور از فقر و بیکاری، از تنگدستی و بی پولی و گدایی، از ادامه جنگ و ناامنی و از این همه عوام فریبی، خسته نشده اند؟ سرانجام ناگزیر اند همه یکدست علیه این وضعیت و در کل این نظام بی کاره و فاسد، صدای شان را بلند کنند. اگر جنگ های داخلی شیره را از شربت دان زندگی شهروندان نمی گرفت، امروز این نظام با این همه فساد اش، برای ده روز هم دوام نمی آورد و مردم نمی توانند این نظام را بپذیرند.

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر